12 Kasım 2010 Cuma

Gemide 20. Gün

Türker Kağan, artık tamamen şartlarımıza uyum sağladığını belli ediyor. Son yolculuğumuzu anımsıyor mu bilmiyorum. Şu an evi gibi rahat burda. Zaten oyuncakları, yatağı, mama sandalyesi de yanımızda.

Geçirdği bronşitin izleri de siliniyor. 3 gün sonra bitecek ilaçlar ve kontrolümüz var bayram ertesi. Umarım atlatış oluruz bu pis hastalığı.
İştahımız eskisi kadar olmasa da düzene girdi. Artık hevesle yiyor. Hala kendi kendini ( ve masayı ve halıyı ve koltukları ve babasını ve beni) beslemekte çok kararlı. Kesinlikle müdahele kabul etmiyor. Çoğunlukla çok eğlenceli olsa da bazen sabır taşım çatlamıyor değil  :)

Piyanoya olan ilgisini kaybetti gibi. Benim çaldıklarımla ilgileniyor ama kendisi daha az zaman hacıyor başında. Yine de hergün uğramak istiyor piyanolu salona.

Uykularımız da düzene girdi tekrar. Daha rahat nefes aldğı  ve öksürü bittiği için gecede 2 kere uyaıyor bazende bir. Bunlar da zaten alışkanlık uyanması. Hastayken uyanına gördüğü ihtimamı özlüyor. Bu da geçer yakında. Gene deliksiz uykularımıza döneriz.

Şimdilik bu kadar bizden. Sevgiyle kalın.

0 Comments: