10 Kasım 2010 Çarşamba

BİR YOLCULUĞA ÇIKTIM VE BÜTÜN HAYATIM DEĞİŞTİ

Bir amacım vardı Gazze yoluna çıkarken. Aslında çok amacım vardı.

Eşim denizci benim. Oğlumuz henüz 6,5 aylıktı göreve gittiğinde. Gazze'ye insani yardım götüren filoya davet edildiğinde ise evimize  kavuşalı 1 ay olmamıştı. Ailemi bir arada tutmalıydım.

Bu konvoy çok değerli ve önemliydi. Dahil olmalıydım.

Bir evlat kaybetmek ne demek bilirdim ve Gazze'de evladını kaybeden analara destek olmalıydım.

Ailesiz olmak ne demek bilirdim ve ailesini kaybetmiş kuzucuklara gülücükler götürmeliydim.

Aldım evladmı, biriciğimi, ailemi................. Çıktık yola....

Gerisi çoğunuzca malum. 31 mayıs gecesi, İsrail donanması tarafından saldırıya uğradık. 9 yoldaşımız şehit oldu. Onlarcası yaralandı. İnsanlık dışı tüm işkencelere maruz kaldık.

Eşimden haber alamadan kucağımla evldımla kaldım geminin ortasında. Rehin.

Sınır dışı edildik. 48 saat sona diğer yolcularla beraber aşkıma kavuştum. Onlar dönene kadar, burda Mavi Marmara'nın sesi oldum. Olayı gündemde tutup hükümeti harekete geçirebilmek için. Başardım.

Bundan önce başka bir mecradaydı blogum. Orda adım da yüzüm de yoktu. Facebookda sayfam bile yoktu.
Bir anda ben oğlum basının tam ortasnda kaldık.

Sen de ana mısın dediler. Sormadan eleştirdiler, karaladılar yaraladılar.

Yakında yayınlanacak bir belgeselde verdim hepsinin cevabını.

Basında çıkan haberlere arama motorlarına Türker Bebek yazarak ulaşabilir merak edenler.

Biz şimdi eski sakin hayatımıza döndük.

Ailecek  Mavi Marmara' dayız. Yine. Yeniden.

Yaşanan vahşetin silinemez anıları ve izleriyle. Bu sefer gemiyi ayağa kaldırmak için. Tekrar yola koymak için.
Çanakkale Kepez limanındayız. Kurban Bayamı ertesi gemi törenle İstanbula gelecek.

Bir yolculuğa çıktım ve bütün hayatım değişti. Artık içimde yanan bir alev var. Yalımlarıyla isyanımı, analığımı, Gazze'ye varamamışlığımı,haksız yere uğradığımız terörst sadırıyı, ölenleri, o yolculuktan dönebilenleri ve tekrar Gazze'ye ulaşma isteğini aydınlatan bir alev var içimde.

Tüm olanlara rağmen gene ailemle, gene oğluşumla....
Orda parçalanan aileler için,
Asla anasına babasına kavuşamayacak minikler için,
Asla kuzusunun kokusunu bir dah içine çekemeyecek analar için,
Bir lokma ya da bir damla ilaç yüzünden sönen hayatlar için,
Hayatında bir oyun parkı ya da oyuncak keyfi olamamışlar için

Ben gene bu yola çıkmaya hazırım.

Varsın gene yerden yere vusunlar.
Varsın gene anlamasınlar neden bu yola çıktığımı.

Bize yol gerek, yolculuk gerek. Yolcu olmak gerek.

Bizim gibi yolcuların Gazze'ye umut, yardım ve özgürlük götürmesi gerek.

Gazze özgür olana kadar.........

Rotamız Filistin, Yükümüz İnsani Yardım.

1 Comment:

Nil said...

Bizim de size " YOLUNUZ AÇIK OLSUN" dememiz gerek DOSTUM.