6 Kasım 2011 Pazar

Seni Hiç Affetmedim

Bu bir mektuptur ve SANA yazılmış ilk açık mektubumdur.

Seni hiç tanımadım ben. Suçlusunu bulamadım, bilemedim. Suçu kendimde aradım yıllar boyu, ben kötüydüm. O yüzden sensizliğe mahkumdum ben. Büyüdükçe mantığım gelişti. 3 aylık bebekler kötü olamazdı. Gazı olurdu, uykusuz olabilirlerdi, doymak bilmeyebilir ya da emmek istemeyebilirlerdi. Kötü olmazlardı ama. O kadar vicdansız bulduğum Tannrı bile onlar ölünce, sorgusuz sualsiz melek yapmıyor muydu bebekleri ?

Seni hiç tanımadım ben, öpmedim, koklamadım.. Hiç kucaklamadım. Yüzüne bakıp, sana benziyorum demedim hiç.  Sütünü içtim mi bilmiyorum. uyutmuşsundur da belki 3 aylığa kadar. Varsa eğer seninle alakalı 3-5 anım, onları da hatırlayamıyorum ne yazık ki.....

Seni hiç tanımadım ben, dolayısı ile temsil ettiğin kurumu da tanımadım. Anne nedir, nasıl davranır, nasıl sever, nasıl kokar.... Nasıl kızar evladına ve aradan 3 dakika geçmeden nasıl basar bağrına kıyamayıp, hiç bilemedim ben.

Bayram sabahları hiç saçımı örmedin, bayramlıklarımı yatağımın kenarına koyamadım seninle. Kırmızı ayakkabılarıma sarılıp da yatamadım.

Yerine bana annelik yapmaya söz veren de o kadar acımasızdı ki... Sevemedim. Sarılmak koklamak istedim anne bilirken. Hep işi vardı, hep ağrısı, sızısı...  Zaten kime çekmiştim bilmem ki... "Ailede" benim gibi sırnaşığı da yoktu..

Bana sormadın, kendin seçtin bensizliği. Ben ki seninle aç, susuz, oyuncaksız kalmaka razıydım böyle olmasındansa. Bense tek yorgan varsa onun altında seninle yatmaya hazırdım. Bir kase çorbayı ekmek doğrayarak çoğaltırdık ne var ki.  Üşürsek sarılırdık. Kimse senin gibi sarılmazdı ki bana, öpemezdi..

Ölümden sensiz döndüm, evlenirken yoktun, canım yanarken, doğururken, sancılarımda yoktun. Başımı okşayıp dayan kızım demedin. Yoktun ki.

Şimdi ben de anneyim. 2 oğlum ve karnımda ikiz bebeklerim var. Bir ailem var artık. Bir kocam. Ama hala senin yerin dolmuyor. Yılbaşı, doğumgünü, anneler günü ve benzeri herşeyden ama en çok da bayramlardan nefret ettim senin yüzünden. Diğer günler dostlarla da paylaşılabiliyordu ama bayramda herkesin bir ailesi vardı ve beraberdiler.. Şimdi benim de var.

Annesi ölenler de var evet. Ama aynı değil. Onların elinde değildi bırakmak evlatlarını, oysa beni bırakmayı sen seçtin.

Evimi temizledim dün, sabah bayram kahvaltısı hazırladım.......... Ama olmadı. Yerin dolmuyor. Ben hayatımda hiç görmediğim ve nefret ettiğim SENİ canımdan çok özlüyorum. Ama yanlış anlama. SENİ ASLA AFFETMEDİM VE SENİ SEVMİYORUM...................................

12 Comments:

duygu said...

dolmuyor yerleri dolmuyor.. bugün dalga geçer gibi sordu birileri gidicekmisiniz diye 15 saat nasıl giderim bugün.. tam 7 bayram oldu onlardan ayrı.. bayram ama içim hep burak .. seni düşünemiyorum bile Allah yardımcın olsun..

Mutluanne said...

yazı o kadar çok etkiledi ki beni kime yazılmış,kime bu kadar sitem ve neden bu kadar ağır diye kendi kendime konuşup durdum pc başında..sanırım ben bir deliyim dedim sonra...
Sanırım siteminiz annenize bu kadar düşünceden sonra bu kanıya varabildim....ama neden olduğunu anlamakta sorun yaşıyorum sanırım hala...
Çocuklarınızla sağlıklı mutlu bayramlar....
Sizi nurti aracılığla tanıdım iyiki tanımışım diyorum şimdi

Crocus said...

.....ne yazsam,ne söz sarf etsem,senin duyguların yanında hafif kalacak sanki....

Jise-İklim said...

Nilüfer, ah Nilüfer.. Canım yandı, içim sızladı, anneliğim başka bir anlam kazandı okurken.. Seni seviyorum.

lacivert0 said...

çorapannem yaaaa

füsfüs said...

çorabım:(( ilk kez okudum

esra said...

zor, kolay gelsin. Insanin hep en cok annesine ihtiyaci oluyor. Bunu dogumdan sonra anladim daha once farketmemistim. O yuzden bir daha bir daha anne olmak gerek. Sizi o yuzden tebrikediyorum. 4 kere anne olup 4 ayri kisiye bu duyguyu tattiriyorsunuz.. Bu hepsinden daha guzel!

florian said...

Bu yazinin basinda "yeni anneler okumasin, aglama krizine girebilirler" yazmaliydin. Ne desem bos :((((

Adsız said...

Çorap ana, ne olur biyolojik anneni affet. Sen affedersen belki benim kızım da biyolojik annesini affeder. Hiç tanımasa da, 3 ay dahi bakmamış olsa da, ne olursa olsun. Her kötü duygu kızıma zarar vereceği için. Neler yaşandığını bilmeden kimseden nefret etmemesi için.
Muhteşem çorap ana. Sen ne müthiş bir insansın ki, anneliği tanımadan 4 çocuk annesi oldun, kendi yolunu kendin buluyorsun. sana hayranım ve bu yazıdan sonra kızıma daha iyi anne olmaya çalışacağım.
sevgiler kocaman :)

Kitapçokseveranne said...

Çorapcım çok üzdün beni yaaa... affet be arkadaşım. Affetki için ferahlasın. Giden yıllar gelmiyor geri. Öyle şanslısın ki kocaman bir ailen var. Onlarla yıllar boyu sağlıklı mutlu yaşamanı diliyorum. Başkada hiçbir şeyin önemi yok aslında bu saatten sonra. Seni çok seviyorum bende...
Bu arada kızlardan birini bana veriyorsun dimi :p

yaruze... said...

offff bu nasıl bir yazı böyle yahu...Parça parça oldum kısaca...

glc said...

Çorabım, bence de affet anneni canım arkadaşım. Tamam, sevme, ama affetmem deme... Bu, sana yük çünkü.