31 Temmuz 2012 Salı

According to Me ...

İkizlerle hayat tüm hızıyla başladı. Tamam 3 aydır evde triple  veletli hayatımız var. Çorap Baba 19 Mayıstan beri gemide ve ben GENE yalnızım.

İkiz Annesi olmak çok zor ama  çok da özeldir demişti bir arkadaşım bana, ikizlere hamile olduğumu öğrendiğimde yaşadığım şoku hafifletmek için. Kendisi de ikiz annesiydi zaten.

Bana göre ikiz annesi olmak:
 Sürekli bir vicdan azabıdır. Birini yıkarken ağlamaya başlayan diğerinin yanında olamamak gibi.
Her şeye 2 katı vakit ayırmak demektir. Banyoları, giyinmeleri, doyurulmaları, uyutulmaları vsvsvs.
Günün 20 saatini ayakta geçirmek demektir. Gene de zaman yetmez.
AAaaaa ikiz mi bunlaaaar ? Sorusundan bööğğğ gelmesi demektir. Alternatif cevaplar düşünürsünüz. Hayır, ben aslında tavşanım, sık sık doğururum, yooo şirinlik olsun diye komşunun bebeğini de alıyorum gezintiye çıkarken.
Prematüre doğdukları için, herkesin "BİR YAKINININ" mutlaka 900 gr falan doğan bebeğinin hikayesini dinlemek zorunda kalmak demektir. Hepsi de daaağ gibi delikanlılar, boylu poslu geç kızlar olmuşlardır. Anlarsınız ki  ikizler minyon olmuyor :)
Elini verenin sizden kolunu alamaması demektir, eve gelmeye CESARET edebilenlerin kucağına yamanan bebek, ve ortamdan "şu çamaşırları asıvereyim, aaa bak seni de çoook sevdii , özlemişsindir al biberonunu içir de ben de bilmem hangi işimi yapayım" şeklinde bir satıcılık erbabı olmaktır :)
Duble mama, bez, doktor kontrolü,aşı,kıyafet lalalalallalalalala demektir.
Büyük oğlunuzun/kızınızın bebekliğini anımsayıp, ilk doğurduğunuza yeniden aşık olmak demektir. Ama ikisi birden ağlarken bitmek bilmeyen AAANNnnnnNNNEEEEEE ler yüzünden bu sevgi ve muhabbet ortamı TÜÜRKKEERR!! biçimine dönüşüverir zaman zaman.
Ahtapot olmayı istemektir ikiz annesi olmak. Sekiz kol ile  son derece efektif olacağınızın hayalini kurmaktır.
Saçma sapan ikiz efsaneleriyle boğulmaktır. Hayıır! İkisi de aynı anda ağlamıyorlar, birbirlerini uyandırmıyorlar vs vs..
Sürekli eğilmek zorunda kaldığınızdan ve ikisini beraber kucakladığınız anlardan dolayı, geçmeyen bir bel ağrısına ve ağrı kesicilere abone olmaktır.
Eskiden vazgeçilmez olan bir çok kişisel zevkiniz olmadan da yaşamayı öğrenmektir.
İkisinin yataklarında cıvıl cıvıl olduğu anlarda, yüzünüze yayılan bir metrelik gülümsemedir.
Hafıza kaybıdır. Bir anda gözünüzü açıp, ikisinden birini emzirirken bulabilirsiniz kendinizi.

Çok zor, gerçekten. Çok yorucu, yıpratıcı vsvsvsvs. Ama gene de hayatta başıma gelen en güzel şey bu ikiz cüceler :)

Şimdi 4 aylık oldular, gittikçe de büyüyorlar. Sevdim ben bu işi :)


2 Comments:

oytunla hayat said...

çok büyümüşler :)
hakikaten zor iş ikiz büyütmek ama büyüdüklerinde senden keyiflisi olmayacak inşallah :)

Unknown said...

:) Eminim bundan, ikisini de emekledikleri, yürüdükleri anları bekliyorum sabırsızlıkla :)