20 Mart 2012 Salı

Biz de Okullu Olduk

Evet, biz de okullu olduk. 2 ay önce başladı kreş maceramız. Normal şartlarda, bu senenin Eylül ayında başlamasını istiyordum Türker Kağan'ın. Ancak hamileliğim ve doğum tarihim sebebiyle, alışma sürecini de düşünerek , Ocak ayının ortasında başlamasına karar verdik ÇorapBabayla.

Kreş seçimi için hiç zorlanmadım zira oturduğumuz çevrede zaten 2 alternatifimiz vardı. İkisiyle de görüşüp Çağdaş Aydede okulunda karar kıldık.

Okulun geniş bahçesi, yazın çocukların kullanımına açık bir yüzme havuzu oluşu, sahibinin hemşire olması, haftada 2 gün gelen bir pedagog bulundurmaları ve özenli yemek listeleri bu seçimi destekledi.

İlk hafta beraber gittik Türker ile ama gördüğüm o ki Türker her türlü kaprisini anneye yapan veletlerden. Öğretmenin tavsiyesiyle, yarım günden başladık hemen ve servis kullandık hep. Kapıda vedalaşmak daha uygundu Türker'in yapısına. 2. haftamız da çığlık ve gözyaşlarıyla geçti. Okulda çok ağladığını anlatıyordu hep. Aşağı indirmek çok zordu, giydirmek de öyle ama okulda gördüğüm kadarıyla ağama falan olmuyordu :)

Bu arada, ikizlerin kontrolüyle ilgili işlerim sebebiyle, kreşe 2 tam gün gitmek zorunda kaldı Türker. O da ne ?? Benim oğlum meğer bir tam gün çocuğu imiş. Servise binişi, inişi, okuldaki 2 günü inanılmaz kolaydı. Hemen ayın başında tam güne geçtik. O günden beri de tam gün devam ediyoruz.

İlk başlarda gerçekten vicdan azabı çektiğimi inkar edemem. Anasının kuzusuydu, ahh canımmmm dı.. Hamile kalmamı O mu istemişti ? Vahh vaaahh... Bütün gün o okukldayken kameradan izliyordum elimde mendille. Ama dostum Nilhan bir kez daha haklı çıktı :) Özetle, bırak bu işleri, devlet su işleri diye özetlenecek bir yaklaşımla beni rahatlattı :)

İlk ayın sonunda, iştahı, uykusu, gelişimi gözle görülür biçimde değişmişti. Uyku ve yemek problemsizdi zaten ama daha da iştahlıydı artık. Servise el sallayarak biniyor ve Güycan Öyltmeninden gülerek bahsediyordu. Ve yarıyıl gelip çattığında kuzum karnesiniyle geldi eve bir Cuma akşamı :)
Aman allahım, sanki karne almamış da Mohaç Zaferini kazanmış bir komutandı servisten inerken. Onun gururu, annenin gözyaşları, babanın gemiden bile olsa mms yoluyla katıldığı kutlama :) Evimizin içi bayram yeri gibiydi :)


Geçen ayın sonunda da eve faaliyetlerinin bir kısmını gönderdiler. Cücemde gene gurur tavan :) Yeşimleyimi göşteyiceem diye tam 1 hafta tepemizdeydi :


Şimdilik herşey yolunda, öğretmenini çok seviyor ve iyi vakit geçiriyor. Öğlen uykusuna da geri döndü kreşte kendi isteğiyle. Anne mutlu bebe mutlu :)

3 Comments:

Nil said...

oleyyyy
işte bu.

Nilü biliyorsun di mi ece nin bana çektirdiklerini.

Türkerim senden de bu beklenirdi paşam.

öperim sizi kocaman.

yaruze... said...

ohhh ne ala...Aferin türkerciğe...

Adsız said...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.