28 Mart 2011 Pazartesi

Hayallerden Geriye Kalan


İki ailenin ocağına ateş düştü geçen hafta. Onlarla beraber, bir çok annenin de yüreğine......

3 tane fidandı onlar, 3 tane tazecik can. Anneleri onları bizim evlatlarımızı kucakladığıumız gibi kucakladı. Hamileyken tekmelerini hissetti, sancılarla doğurdu, aylarca emzirdi. Büyüsün, okula gidecekti, asker olacak, iş tutacaktı  Ahmet Tuna, belki öğretmen ya da doktor olacaktı Dilruba. Türkan belki birşeyler başaracaktı.

Türkan 10;

Ahmet Tuna 8,

 Dilruba 6,

 yaşındaydı daha melek olduklarında. Hangimiz bayramlarda şeker toplamaya çıkmadı ki ?  Hangimiz, kapımıza gelen çocukları gülümsetmek için evine şeker almadı ki ? 2 yıldır yoklar. Şeker toplamak için çıkmışlardı analarının yanından yola. Şimdi toprağın altındalar. En azından artık yerleri belli.

Komşularıymış diyorlar katilleri, üstelik Türkan bir de tecavüze uğramış ölmeden. Anneleri ağlıyor, 2 senedir dinmiyor gözyaşları.

Biz unutmuştuk değil mi bu olayı ? Onlar unutmadı. Asla da unutmayacaklar. Bize şenlik olan bayramlar, bu iki aileye her zaman  eziyet olacak. Biz kuzularımıza bayramlık alıp süslerken, onlar mezarlarını süsleyeekler evlatlarının.

Nolur; bir dua da siz edin aklınıza geldikçe. Cennette onlar şimdi. Tek umudum çok acı çekmemiş olmaları ama sanmıyorum. Ailelerine sabır diliyorum. Katlanılması en zor, kapanması en mümkünsüz yara evlat acısı. Hele de böylesi. Evlerden uzak.

Çocuklarımızın üstünden gitsin ölümün soğuk nefesi, hep sevgi hep mutluluk olsun gözlerinde. Çaresizlik, ölüm, acı...... Bunlar bir çocuğa en yakışmayan şeyler.

birannedogdu blogunun yazarı Nehir dostum, gündemine getirmiş bu olayı. Bir de banner hazırlamış. Ben de yayınlıyorum bu bannerı ve size sesleniyorum Blogger Anneler........

Siz de bu bannerı bir süreliğine koyun bloglarınıza. Hani sıcak evlerimizde unutmuştuk biz bu olayı ya, hani bu cesetler bulunamasa belki de hatırlamayacaktık ya bir daha. Unutmayalım diye, unutmasınlar diye, böyle başka çocuklar da olmasın diye, siz de yayınlayın................

Türkan, Ahmet Tuna, Dilruba...............
Size ağlıyoruz...............................................................................

4 Comments:

Nil said...

Sabahtan beri her bu haberi okuduğumda kan akışım, nefes alışım hızlanıyor. Minicik kızım geliyor gözlerime, kor düşüyor yüreğime.

bu acı diner mi? unutulur mu?

o yaratık yaşatılır mı?

İkiz Annesi said...

Kaybolduklarını ilk izlediğim günlerde mutlaka bulunurlar diyordum ama maalesef yavrucaklar 2 sene boyunca bulunamadılar:(
Allah ailelerine sabır versin çok acı Çoook:((((

Ebru said...

Önceki yıllarda kayıp bir çocuk için çok çabaladık ama bulunamadı. Ailesnin dramına yakınem tanıktım böyle bir acı olamaz sözün bittiği yer burası:((

Unknown said...

Nilhan: hepimiz evlatlarımız koyuyoruz yerlerine ve onları evlatlarımızın yerine koyuyoruz. Başkasının acısına bu kadar ağlamamız bundan değil mi?

İkizAnnesi: ben de çok dua ettim ama olmadı bu sefer. Geçen sefer de olmamıştı, önceki seferde... Yitenlerin yitik kaldığı, ölümüne sevindiğimiz bir ülke oldu burası.

Nehirİda: Sözün bittiği yer demişsin. +1 diyebilirim sadece :(