28 Ekim 2010 Perşembe

Türker Kağan Geldi Hoş Geldi :)

Sonunda doğum hikayemi yazıyorum. Çok şükür.

Kendi kendine gelmemekte direnen küçük sıpamı doğurmak için 3 Mayıs Pazar sabah 10:00 da hastanemize gittik. Çok neşeli ve heyecanlı bi ekiptik. Eşim ve başrolde Ben’ den oluşan ekibe sabah yaptığım bir tepsi mis gibi peynirli börek de eşlik ediyordu.

Odamıza yerleştik, muayene, nst derken 11:00 de sancıyı taktılar. Yürü dediler. Peki deyip başladım odada turlamaya. Saat ilerliyor, 2 saatde bir nst ve muayene… Ama 1 cm olan açıklık ilermiyordu. İnadı inat çıkmıştı sıpamın. Akşam 9:30 da sancıyı çıkardılar, odamıza çıktık. Saat 9 gibi odaya çiçekler gelmeye başladı. Türker Kağan hoş geldin yazan çiçekler… Ama sıpa ortada yok. Hem komik hem de gerginlik veren bi durumdu. Benim sinir sistemim harap haldeydi. Niye olmuyor, ne kadar sürecek ne zaman kucaklıycam sıpamı…. Kafamda bu sorular geziyordu habire. Gece yarısı son nst ve muayeneden sonra açıklık hala 2 cmdi.
Hala zerre kadar sancı hissetmemiştim. Bir tek rahatlığım oydu. Sabah 09:00 da gel aşağı, sancını tekrar takalım dediler. Ama ne mümkün. Sabah 6 da dikildim ayağa.Eşime hadi hadi inelim diyorum. Zorla iki lokma yiyip saat 08:00 e kadar sabrettim. İndim doğumhaneye hadi dedim başlıyoruz. Ebem gülüyor bana. E hadi dedi. Tekrar taktılar suni sancıyı. Saat 11:30 da 3 cm açıklık olmuştu ama hala fiziksel acı hissetmiyordum. Ebem bu böyle olmaz deyip suyumu patlattı. Masada öylece bekliyorum. Dolaşmak yasak suyun geldikten sonra. Neyse başladı sancılar. Yavaştı önce giderek şiddetlendi ama katlanıyordum gene de. Doğumhaneye gizlice soktuğum telefondan eşimi aradım. Arkadaşım Nilüferi ara, gelsin, yanıma girsin dedim. Yarım saate geldi saolsun. Biraz daha rahatladım o gelince. Son muayenede açıklık 4 cm di ve saat 15:00………. Doktrum epidurali önerdi. Açılmanı hızlandırır dedi. İndik ameliyathaneye. Anezstezist kateteri takacak dedim duuur.. Ben bunu bekliyorum 9 aydır. Öyle bi ver ki ilacı, sancımı kesmesin. Adımı cesur yürek takan doktor kateteri taktı, ilacı ayarladı, yürüyebiliyordum ilaçtan sonra. Doğumhaneye çıktık tekrar, sancılarım vardı ama daha az hissediyordum. İnanılmaz hızlı gelişti sonrası. Herkes doğurmuş, içerde bi ben varım. Ebem bana baktı. Çok iyi dayandın.Eşini içeri alayım mı dedi. Meğer canım sevgilim kapıda deliriyormuş meraktan. Sabah sekizden beri toplasan 5 dk görüşebilmişiz.Açıklık 8 cm di o sırada ve saat 16:45 di. Eşimi aldılar yanıma, koklaştık, heyecandan ağlaştık, iyi misin aşkım diyor başka bişi diyemiyor aşkım bana. Ben de ona.. Ebe geldi son kez baktı 9 cm. Hazır mısın dedi… Ohh dedim. Aşkımla ebem beni doğum masasına yatırdılar, yanımda kalmasını çok isterim sanıyordum ama istemedim. Anlayış gösterdi aşkım saolsun. Dedim bu yolculuğa beraber çıktık. Ben yarışçı sen antrenör, ama finish çizgisini yalnız geçmeliyim, ipi yalnız göğüslemeliyim… Bekle aşkım bizi dedim. Öptü beni ve yüreği bende çıktı yanımdan. 17:20 de açıklık 10 cm di nihayet ve ebem sancılarınla ıkın  haydi dedi. Yolundaydı herşey. Doktorum geldi. Ikınmaya devam ediyorum ama o sırada bişi ters gitmeye başladı hissettim. Türkeri hissediyorum. Aşağı kayıyor ama çıkamıyor. Vakum dedi doktorum, tamam dedim. Aldılar oğluşumu görüyorum ama sesi çıkmıyor ve mosmor.. Ölüyorum sandım o an…. Zaman durdu, ağlıyorum, bişi söyleyin diyorum yook.. kordonu kesip masaya aldılar oğlumu ağlama başladı , oksijen aldı 1,5 dk ve rengi düzeldi. Yine ağlıyorum ama bu sefer mutluluktan. Dikişlerim atılırken kuzumu göğsüme koydular, kokladım mis gibiydi. Eşime götürdüler bebişimi… Meğer oğlumun kordonu çok kısaymış. Bu yüzden çıkışa erişememiş…Eşimi aldılar hemen yanıma, ağlaştık, aşkımm başardım dedim ona. Öptü beni.. Odamıza çıktık.Oğlumla emiştik hemen. Cennet bu işte……………………………….. 04.05.2009 17:45 de aldım sıpamı kucağıma. Salı sabahtan beri evimizdeyiz. Tarifi imkansız bir hismiş annelik :)

0 Comments: